Met nog ruim een week werken te gaan schiet mijn werkjaar 2015 al behoorlijk op. Ik merk dat ik dan meestal wat terug ga kijken en momenten van bezinning krijg:

• Hoe is het gegaan?
• Waar ben ik tevreden over?
• Wat kan anders, beter, gemakkelijker?

Voor mijn zijn een aantal dingen daarin belangrijk:

• Heb ik het druk genoeg gehad en was er balans in drukte en rust?
• Heb ik aan het eind van de werkdag en werkweek nog genoeg fut over om leuke dingen te doen?
• Zijn er mooie netwerkontmoetingen geweest en wat is daar eventueel uit voort gekomen?
• Was er ruimte voor nieuwe projectjes en hoe verliepen die?
• Is het lesgeven genoeg aan bod gekomen en kan ik daar nog meer in doen?
• Ik ben buitenshuis gaan werken; hoe is me dat bevallen en ga ik daar in het nieuwe jaar mee door?

Herken je dit bezinnen? Of laat je het een en het ander aan je voorbij gaan, zonder reflecties?
Ik zou het leuk vinden om je verhalen te horen daarover. Mail dat dan aan mij.

Ik ben dik tevreden over het afgelopen werkjaar en hopelijk kan en mag ik komend jaar weer met net zoveel plezier en met weer een volle agenda aan het werk. En dat wat jij jezelf toewenst voor het nieuwe jaar er mag zijn!

Over lichaamssignalen en grenzen.

Als haptotherapeut breng ik de ander weer meer in contact met zijn lichaam, zijn gevoelens en alles wat daarin te beleven valt.

Want in je lijf dienen je behoeftes, gevoelens en grenzen zich aan.
Het voelen loopt in principe op het denken vooruit maar als het hoofd eenmaal aangaat dan kan dat het gevoelde volledig naar de achtergrond brengen. Omdat we ons dan meer richten op wat moet of wat hoort of op wat we denken dat de bedoeling is.

Als baby ben je heel voelend aanwezig.

Je bent dan nog heel puur en primair in het afstemmen op je behoeftes en je uit je daar voortdurend in ( door te huilen, te kirren etc.) om dat je zelf nog weinig kan.
In de loop van je leventje leer je om allerlei redenen dit behoorlijk af.
Al was het maar omdat je als volwassen iemand niet kan gaan liggen brullen in een supermarkt omdat je je zin niet krijgt. Of omdat als je eerder in je leven je behoeftes aangaf er niemand echt naar luisterde etc.
Je zou kunnen zeggen dat we als voelers worden geboren en tot denkers worden gemaakt…

We leren dus onze behoeftes en emoties te beheersen.

Dit doen we door ze te negeren, te bagatelliseren, te verdringen, te ontkennen, te projecteren enzovoorts.
Dit gaat vaak op een onbewust niveau en is dus al gebeurd voor je er erg in hebt.
Dit je beheersen is enerzijds dus nodig om te functioneren in je (volwassen) leven en en dus functioneel. Anderzijds kan het je beheersen je behoorlijk in de weg gaan zitten en averechts werken.
Ik werk met mijn cliënten toe naar het bewust maken van en in beheer hebben van je gevoelens, je behoeftes en je emoties.

Grenzen voelen

Ons lijf spreekt een taal, het zendt allerlei signalen uit, vaak heel subtiel soms minder subtiel; als je ze al een poos niet zo veel aandacht hebt gegeven. Vergelijk het met een pannetje melk op het vuur. Gedurende het aan de kook brengen zijn er allerlei veranderingen in de melk gaande, noem dit tussenstapjes, tot dat de melk uiteindelijk overkookt. Als je dan pas aandacht hebt voor de melk ben je te laat en is het een zootje geworden. Zo werkt het in je lijf ook, dat geeft allerlei tussenstapjes aan d.m.v subtiele signalen maar negeer je die dan moet het signaal steeds groter worden tot bijvoorbeeld pijn en dat je dan denkt, au dat doet zeer.
Zicht krijgen op die tussenstapjes en ze leren aanvoelen is één van de mooie aspecten van mijn werk.

Je leert dus je innerlijk kompas te verstaan zodat je kan bijsturen, kan afremmen, kan stoppen etc. Daar waar dat nodig is.

• Hoe voel je grenzen aan?
• Waar in je lijf voel je dat?
• Ben je op tijd of laat je te oplopen tot het niet meer gaat.
• En als laatste laat je dan ook van je horen; maak je jezelf kenbaar en hoe doe je dit?

Wil je hier meer over weten?

Ik vertel je er graag meer over. Neem dan contact met mij op.